Μερικές φορές δεν συμβαίνει όταν θέλεις και ανυπομονείς να βγεις, να καταλήγεις να μην περνάς τόσο τέλεια, όσο ήταν σχεδιασμένο μέσα στο μυαλό σου; Ενώ άλλες φορές που δεν ψήνεσαι και τόσο τρελά να βγεις και δεν έχεις όρεξη, ούτε για χαμό, ούτε για διασκέδαση, αυτό να αποβαίνει να είναι πολύ καλύτερο από το αίσθημα που είχες κλείνοντας τη πόρτα του σπιτιού σου, και απ’ όλες τις παραπάνω φορές που αδημονούσες. Είναι αυτό που λένε ότι όταν δεν έχεις προσδοκίες για κάτι, δεν απογοητεύεσαι, και επίσης κερδίζεις και πολύ περισσότερα από το να κάθεσαι μέσα στη μιζέρια σου.
Όπως όλες οι αξέχαστες βραδιές, αυτές που λέγονται σε φίλους και συγγενείς, και μετά από χρόνια και στις επόμενες γενιές, αναπολώντας τα παλιά (εξαιρουμένων αυτών των οποίων η ιστορία τους μαρκάρεται ως ακαταλλήλου περιεχομένου), έχουν αρχίσει από μια έκφραση του τύπου «Εγώ δεν είμαι για πολλά, μάγκες, απόψε» που ακούγεται μέσα στη παρέα, κάπως έτσι έρχεται και κολλάει το ότι αυτές οι βραδιές ποτέ δεν ήταν Σάββατα… ήταν κυρίως Δευτέρες, δύσκολες Δευτέρες, αρχή της εβδομάδας, αυτές που σε βρίσκουν να προσπαθείς να σηκώσεις το ασήκωτο πάπλωμα του κρεβατιού όπου και πέρασες όλο το ΣΚ με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, και να παίρνεις μια βαθιά ανάσα για όλο αυτό που θα ακολουθήσει. Ε, λοιπόν εκεί ακριβώς είναι και που παρακαλάς με οποιονδήποτε τρόπο να παρηγορηθείς και να πάρεις κουράγιο γι’ αυτό και πιάνεσαι απ’ οπουδήποτε… Το οπουδήποτε φυσικά είναι κάποιος κολλητός που βρίσκεται ακριβώς στην ίδια κατάσταση με σένα και σου προτείνει να κάνετε κάτι αργότερα.
Ή μπορεί να είναι και Πέμπτες. Αμέ! Κάτι που η επόμενη μέρα είναι Παρασκευή, κάτι που άμα πεις σε φοιτητή την λέξη Πέμπτη λάμπουν επικίνδυνα τα μάτια του, κάτι τα θεματικά πάρτι στα μαγαζιά, ναι ναι αναμφίβολα κι οι Πέμπτες έχουν την πέραση τους. Αλλά το βασικό που έχουν αυτές οι μέρες είναι ότι αγκαλιάζουν το απρόοπτο, το γουστάρουν, δε θέλουν να σε αφήσουν τα γυρίσεις σπίτι έτσι απλά, σε θέλουν να ξεκινάς για μια βόλτα και να ξεχνάς ότι έχεις σπίτι, σκυλιά, γατιά, υποχρεώσεις. Γι' αυτό και αυτές οι βραδιές σε βρίσκουν συνήθως ντυμένο πρόχειρα, με το τζινάκι σου και αθλητικά σου, σε βρίσκουν σε ένα ρακάδικο ή μπυραρία, σε βρίσκουν όχι απλά με μια παρέα ατόμων που δε σημαίνουν τίποτα για σένα, αλλά με φίλους που σημαίνουν τα πάντα για σένα. Και κακά τα ψέματα σε βρίσκουν με φαΐ. Πολύ φαΐ. Ή το μπέρδεψα με το ποτό; Πολύ ποτό.
Και τώρα μπες στο κόπο να συγκρίνεις αυτά τα δυο με τα Σάββατα. Τα Σάββατα όπως και να το κάνουμε είναι αλλιώς. Είναι πιο κυριλέ. Πιο στημένα. Και ήταν στημένα για πάρα πολύ καιρό, έτσι ώστε κατάντησαν και ξενέρωτα, περνώντας το λάθος μήνυμα. Χωρίς αυθορμητισμούς. Τα Σάββατα είναι η μεγάλη μέρα για όσους έχουν ξεμείνει στο παρελθόν, για όσους προσπαθούν να δείξουν ότι ακόμη περνάει η μπογιά τους κι για όσους δεν έχουν να γεμίσουν τη ζωή τους με κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό. Με λίγα λόγια οι αστοιχείωτοι, οι κλαρινογαμπροί, και για το κλείσιμο αυτής της υπέροχης λίστας, οι σκυλογκόμενες. Μια ανοχή προς τα φανταράκια που μπορεί ναι μεν να βγαίνουν Σάββατα, αλλά εξαιρούνται απ’ αυτή, γιατί δεν τους δίνεται δυνατότητα επιλογής.
Κάθε Σάββατο είναι της «Μεταμορφώσεως», φορούν όλοι τα καλά τους, ντύνονται υπερπαραγωγή, αρωματίζονται, φοράνε κι αυτό το ηλίθιο υφάκι, αποκτούν αυτομάτως αυτό το βλέμμα το μπλαζέ κι αυτό το στυλ που και καλά ξεχειλίζει από πολυετή ερωτική εμπειρία. Όλη αυτή η φασαρία για να μπουν στο τριπάκι να συναγωνιστούν ο ένας άντρας με τον άλλον, η μία γυναίκα με την άλλη, για το ποιος θα καταφέρει να τραβήξει τα πιο πολλά βλέμματα, και ξεχνούν οι μεν άντρες ότι αυτό είναι ως επί το πλείστον γυναικείο χαρακτηριστικό, με αποτέλεσμα οι δε γυναίκες να εξωθούνται στα άκρα, να τα βγάζουν όλα χύμα παρτίδα για να κατατροπώσουν η μία από την άλλη. Εντάξει, γνωστό σενάριο. Και άκρως βαρετό. Κι όποιος κάνει το λάθος να βγει και να το ζήσει, το μετανιώνει, πίνει το ποτάκι του βιαστικά, και γρήγορα σπίτι του από τις 12, να σιχτιρίζει την ώρα και τη στιγμή που πήρε την απόφαση να βγει. Κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Η χειρότερη είναι να απελπιστείς με το αντίθετο φύλο, και να σιχαθείς το ανθρώπινο είδος εν γένει.
Ευτυχώς, μετά από κάθε Σάββατο έρχεται ξανά η Δευτέρα, και βλέπεις ξανά τους ανθρώπους στο λίγο πιο αληθινό τους.
Επιμέλεια Κειμένου Σοφίας Γαρμπή: Κατερίνα Κεχαγιά